Przygotowanie dzieci z klasy II szkoły podstawowej do I Komunii Świętej obejmuje:

– systematyczny udział w katechezie szkolnej (klasa II szkoły podstawowej)
– udział w spotkaniach formacyjnych prowadzonych w parafii raz w miesiącu

UWAGI DLA RODZICÓW

1. Jeśli dziecko było ochrzczone w innej parafii, należy dostarczyć świadectwo chrztu (do końca grudnia)

2. Przygotowanie do pierwszej spowiedzi i Pierwszej Komunii św.

A. W rodzinie
* Właściwa atmosfera w domu (przykład szacunku i życzliwości dla domowników).
* Życie religijne rodziny (troska o codzienną modlitwę, właściwy sposób przeżywania uroczystości religijnych i rodzinnych).
* Odrabianie zadań; systematyczna pomoc rodziców w nauce (dopilnowanie, sprawdzenie).
* Nauka „małego katechizmu”.
* Lektura czasopism dla dzieci: „Promyczek Dobra”, „Dominik”, „Świat Misyjny”.

B. W kościele

* Systematyczny udział we Mszy św. niedzielnej.
* Udział w spotkaniach modlitewno-formacyjnych w ramach przygotowania parafialnego.
* Udział dzieci w nabożeństwach związanych z rokiem liturgicznym (nabożestwa różańcowe, Roraty, Droga krzyżowa, Gorzkie żale).

C. W szkole
* Systematyczny i czynny udział w katechezie.
* Posiadanie pomocy katechetycznych (zeszyt, katechizm).

3. Pamiątki związane z I Komunią św.
* Różaniec – poświęcenie i wręczenie w październiku (kupuje prowadzący dla całej grupy).
* Świeca – poświęcenie w niu 2 lutego (kupuje prowadzący dla całej grupy).
* Książeczka – poświęcenie i wręczenie w marcu (kupuje prowadzący dla całej grupy).
* Medalik – kupują rodzice (poświęcenie w Białym Tygodniu)
* Obrazek – przygotowuje prowadzący dla całej grupy (poświęcenie i wręczenie w dniu I Komunii św.)

4. Stroje zgodnie z poniższymi wskazaniami Biskupa Ordynariusza, punkt 3.

Wskazania Biskupa Ordynariusza
dotyczące uroczystości I Komunii Świętej

Kościół otrzymał od Chrystusa jako dar największy Eucharystię (Ecclesia de Eucharistia nr 11). Dlatego Kościół troszczy się, aby chrześcijanie dobrze rozumieli tajemnicę Eucharystii, świadomie, aktywnie, pobożnie i owocnie w niej uczestniczyli. Czyni to szczególnie podczas przygotowania dzieci do pierwszego, pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Przygotowanie to zmierza do wyrobienia u dzieci postawy dysponującej do właściwego przeżywania Eucharystii. Ważnym elementem tego przygotowania jest też sam przebieg i przeżycie przez dzieci uroczystości pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej.

1. Sakrament pokuty.

Miłość do Eucharystii prowadzi do coraz głębszego docenienia sakramentu pojednania. Więź, istniejąca między tymi świętymi znakami łaski, powinna zostać ukazana dzieciom w czasie katechezy szkolnej i parafialnej. W ten sposób dzieci będą uczyły się, iż rezultatem drogi nawrócenia jest wejście w komunię z Bogiem i Kościołem, która najpełniej wyraża się w ponownym przystępowaniu do Eucharystii (Sacramentum Caritatis nr 20). Mając to na względzie:

1.1. Należy stworzyć taki klimat wokół pierwszej spowiedzi, aby dzieci przeżyły ją jako radosne spotkanie z Jezusem przebaczającym w sakramencie Pokuty i Pojednania.

1.2. Zaleca się, aby spowiedź odbywała się w ramach nabożeństwa pokutnego, w czasie którego można dzieciom pomóc w dobrym przygotowaniu się do sakramentu pokuty poprzez przypomnienie warunków tego sakramentu, zwłaszcza w przeprowadzeniu rachunku sumienia, wzbudzenia żalu za grzechy.

2. Msza Święta z udzieleniem I Komunii.

Eucharystia jest “źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. W Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha” (KKK 1324). Z uwagi na szacunek do Tajemnicy tajemnic Msza święta z udzieleniem I Komunii:

2.1. Powinna być celebrowana z zachowaniem wszystkich przepisów liturgicznych, a zatem:

– należy unikać liturgicznych lub quasiliturgicznych “dodatków”, które nie są niezbędne, a włączone w liturgię mogłyby przysłonić właściwy obrzęd.

– dzieci winny skupić się na pobożnym uczestnictwie w liturgii Mszy świętej, a nie na występach wobec zgromadzonej wspólnoty.

– należy unikać organizowania w czasie liturgii akademii z recytacją wierszyków, przemówień, śpiewem piosenek itp.

– słowo Boże winni czytać rodzice (oni są pierwszymi nauczycielami wiary swoich dzieci). Również psalm responsoryjny winni śpiewać rodzice. Dzieci nie są przygotowane do pełnienia funkcji lektora czy kantora,

– dzieci mogą odczytać wezwania modlitwy powszechnej, zwłaszcza za swoich rodziców, nauczycieli, katechetów. Rodzice zaś za swoje dzieci.

– dzieci winny przynieść w procesji do ołtarza dar chleba i wina oraz swoje zobowiązania powstrzymania się od palenia papierosów i picia alkoholu,

– roztropnemu rozeznaniu przez Księdza Proboszcza pozostawia się wybór praktyki przyjmowania przez dzieci I Komunii Świętej w towarzystwie rodziców, czy też bez nich,

– należy odejść od zwyczaju, o ile taki istnieje, przygotowania się w czasie Modlitwy Eucharystycznej do przyjęcia Komunii św. z książeczek. Najlepszym przygotowaniem jest czynny udział w liturgii Mszy świętej. Przygotowanie z książeczki może być przed Komunią poza Mszą świętą,

– dziękczynieniem po Komunii Świętej powinno być wspólne uwielbienie, adorowanie Jezusa Eucharystycznego. Może nim być wspólna modlitwa, właściwa pieśń, a nie czytanie przez dzieci modlitw z książeczki,

– wszelkiego rodzaju przemówienia, podziękowania powinny być krótkie i zwięzłe. Należy je wygłaszać po zakończeniu Mszy świętej.

2.2. Filmować czy też fotografować w czasie Mszy świętej mogą tylko te osoby, które ukończyły specjalny kurs fotografów kościelnych i wiedzą jak to robić dyskretnie, bez przeszkadzania uczestnikom zgromadzenia, a zwłaszcza dzieciom. Praktyczny wzgląd nakazuje zatrudnić tylko jednego fotografa i kamerzystę, z których pracy skorzystają wszyscy. W ten sposób nie będzie zamieszania wokół dzieci, tak jak wtedy, gdy każdy z krewnych czy znajomych zechce robić zdjęcie. Zasady filmowania i fotografowania określają odpowiednie normy. Należy o nich uprzednio pouczyć rodziców.

3. Strój.

Strój winien symbolizować swą bielą czystość serc dzieci. Powinien być prosty, schludny i estetyczny. Uniknie się w ten sposób niezdrowej konkurencji, kto ma najpiękniejszy czy najdroższy strój. Należy ustalić jeden rodzaj stroju dla wszystkich dzieci, z rozróżnieniem na strój dla dziewcząt i chłopców. Wpłynie to na właściwe uczestnictwo w Mszy świętej. A ponadto, koszty takiego stroju będą bardziej przystępne dla wszystkich, zwłaszcza dla mniej zamożnych rodziców. Oprócz tego stroje mogą być przekazywane przystępującym do I Komunii św. w roku następnym.

4. Goście.

Należy zadbać, aby goście, przybywający nieraz z odległych stron na uroczystość pierwszokomunijną, mieli możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty. O tej możliwości należy przypomnieć przed rozpoczęciem Mszy świętej.

5. Prezenty.

Należy pamiętać, że prezenty są najmniej istotnym elementem uroczystości pierwszokomunijnej. W tym duchu wychowujemy dzieci w ciągu całego przygotowania do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Nie mogą one być dla dzieci miernikiem ważności tej uroczystości. Należy tak formować rodziców, a poprzez nich gości, aby ich prezenty były symboliczne, a obdarowujący zaczekali z ich wręczeniem do momentu zakończenia uroczystości w kościele. Prezenty powinny być bowiem tylko dodatkiem do święta w życiu dziecka, a nie pierwszym punktem uroczystości.

6. Przyjęcie pierwszokomunijne.

Należy przypomnieć rodzicom, że przyjęcie rodzinne winno być absolutnie bezalkoholowe. Ma to być spotkanie najbliższych, przebiegające w duchu radości i miłości, z akcentem na najważniejszy moment uroczystości, jakim było spotkanie dziecka z Jezusem w Eucharystii. Należy prosić rodziców, by przyjęcia nie były zbyt wystawne.

Z okazji uroczystości pierwszokomunijnej można wprowadzić zwyczaj podzielenia się przez dzieci otrzymanymi podarunkami z tymi rówieśnikami, którzy żyją w ubóstwie i nie posiadają środków w stopniu wystarczającym do godnego życia (misje).

7. Składanie ofiar przez rodziców z okazji I Komunii Świętej.

Nie powinno ono wynikać z jakiejkolwiek inspiracji duszpasterzy. Jeśli rodzice podejmą już decyzję o złożeniu ofiary na cel kościelny, wówczas należy im uświadomić, by nie była ona zbyt dużym obciążeniem finansowym, zwłaszcza dla mniej zamożnych rodzin. Ta kwestia nie powinna być powodem niedopowiedzeń i niepokojów wśród wiernych. I w tym przypadku obowiązuje zasada dobrowolności ofiar na cele kościelne.

Zakończenie

Eucharystia jest sakramentem, w którym Chrystus, dając nam Siebie ożywia naszą miłość i buduje jedność. Niech więc w duchu tej miłości będą podejmowane wszelkie duszpasterskie działania związane z przygotowaniem dzieci do I Komunii Świętej.

Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie dzieci do I Komunii Świętej błogosławię!

+ Wiktor Skworc
Biskup Tarnowski
Tarnów, w Wielki Czwartek 2007r.